Arif ALTUNBAŞ

Bahaddin Yıldız yüreği hep dağlarda atan, şehirde iken bile her an dağlılarla birlikte yaşayan bir yaralı ceylan, yüreği harlı bir Sivaslıdır, Erzurumludur, İzmirlidir ve Hindikuşlu’dur.

Eğer özgürlük tutsak oldu ise zalimlerin elinde, taşlar bağlandı itler salındı ise meydanlara, dağlar bir anne şefkati, bir baba merhametiyle kendine çağırır insanları. Görkemli duruşlarıyla mücahidlerin sığınağı ve barınağı olur dağlar. Yiğitler yüreklerinin yangınlarını kuşanırlar. Yanardağ gibi yanan yürekleri dağlarda, dağlarla dağlanır, yiğit dediğin dağlarda harmanlanır. Dağlar, insanın kendisiyle hesaplaşmasının,  Allah ile buluşmasının mekanıdır. Hz. Musa’yı Rabbiyle konuşturan Tur Dağı, Hz. Muhammed’i vahiyle buluşturan Hıra Dağı gibi. Allaha yaklaşmak isteyen insanın yolu kalabalıkların boş, gürültülü ve curcunalı çıkmazlarına doğru değil, dağların ıssız zirvelerine, sessiz vadilerine doğru uzanır.

Oralarda tek başına Rabbiyle buluşup, dağlarla dağlanarak olgunlaşır kendini davasına adamış Müslüman. Sırtını dağlara yaslayan yiğitler, orada özgürlüğü soluya soluya dağların karlı zirvelerinden köpüre köpüre koşan dereler, çaylar gibi coşkun akan cihat nehrilerne karışır. Dağlarla dost olanlar zalime, zulme karşı korku, mazluma karşı sığınak olurlar. Dağlar, insanı insana kölelikten, eşyaya esaretten, Tağutlara kulluktan sakındırır, Allaha kul olamaya, kul kalmaya, kul olarak direnmeye yöneltir.

Rabbine gerçekten kul olanlar kula kulluk etmezler, nerede ve hangi şartlarda olursa olsun zulme ve zalimlere karşı asla boyun eğmezler. Onlar dağların zirveleri kadar onurlu, en derin vadileri kadar mütevazıdırlar. Kendi içindeki savaşı kazanan Müslüman, dışarıdaki savaşlarda mağlup olmaz. Onun başarısızlık gibi görünen yenilgileri bile tecrübe tecrübe büyüyen bir zaferdir. Annenin bağrına yaslanan bir çocuk gibi dağların bağrına yaslanan, oradan süt emen insan; zalime karşı şiddetli, mazluma karşı merhametli olur. Şehirlerin kalabalığında, yalnızlığın ıssız çöllerinde tek başına dolaşan insanlar kendini dağlarda arar ve orada bulurlar. Dağın eğittiği adamın yüreği hayırlı her çağrıya koşar, her davete ulaşmaya çalışır, herkesin gönlünü razı etmeden onun gönlü razı olmaz. O başkaları için yaşar hep, kendini asla önemsemez, kendiyle adeta alay edercesine kendisi yardıma muhtaç bile olsa, o başkalarının yardımına koşar ve öylece mutlu olmaya çalışır.

Büyük insanlar kendilerini davaları uğruna feda edebilme cesaret ve yiğitliğini, fedakarlık ve cömertliğini gösterebildiği kadar büyüktür. Dağlar bunun için korkakları sırtında taşımaz. Korkak insan zirvelerden aşağıya yuvarlanan, yuvarlandıkça yuvarlaklaşan dünyaya meyyal, ona benzemeye çalışan insandır. Dava adamları toplumun içinde hep sivri ve çok köşeli insanlardır. Onların tüm köşelerinde hakikate açılan bir kapı vardır, her kapı da direkt Allaha ulaşan bir yapı vardır. Bahaddin Yıldız yüreği hep dağlarda atan, şehirde iken bile her an dağlılarla birlikte yaşayan bir yaralı ceylan, yüreği harlı bir Sivaslıdır, Erzurumludur, İzmirlidir ve Hindikuşlu’dur. Allah Bahaddin Yıldızı, onun da istediği gibi dağların karlı zirvelerinde yanına çağırdı ve orada Hindikuşlarda buluşmak ve rabbine kavuşmak için.

Şimdi onun ruhu karlı dağların zirvelerinde, vadilerinde bir Şamil fırtınası gibi dağ dağ, tepe tepe esmektedir. Yüreği yangınlarla dağlanmış gençler, dağlarla dost olan gençler, içlerindeki yanardağların isyanını bastıramaya güçü yetmeyen gençler Bahaddin Yıldızın ruhu karlı dağların zirvesinde rüzgar kanatlı beyaz bir ata binmiş sizleri bekliyor. Bir bayrak dalgalanmayı, bir mermi ateş almayı, bir dava yiğitlerini, bir cephe mücahitlerini beklediği gibi... * Şehadetinin 1.yıldönümünde dostum, kardeşim Bahaddin Yıldız’ın tüm ailesine, arkadaşlarına, dost ve sevdiklerine selam ve tebriklerimi sunuyor ve mekanının cennet olmasını diliyorum. 17.05.2011 - https://www.haber7.com/yazarlar/arif-altunbas/744615-bahaddin-yildiz-cagrisi