Abdullah ÖZDEMİRCAN

DURMAYAN ADAM BAHATTİN YILDIZ

“Şehadeti başucu seçeneği yapanlar,
islam için yola çıkanlar durur mu?”

Böyle söylüyordu Bahattin abimiz bir kitabının önsözünde. Sadece satırlarda anlatmıyordu bu hakikatı bize bizzat yaşantısıyla anlattı son anına kadar. Onu tanıyan herkes şahittir ki bir an durmadı. Çünkü o şehadeti başucu seçeneği yapmış ve İslam için yola çıkmıştı.

2004 yılında tanıdım Bahattin abimi. Dülgerzade camiinin yanı başında Özgün Yayıncılıkta kalabalık bir grup arkadaşla otururken içeri orta boylu esmer koyu kalın sakallı birisi geldi ve herkes birden yerinden fırladı. Gelen kişiye gösterilen teveccüh ile gelen kişinin görüntüsü tezat oluşturuyordu o günkü zihnimde. Heralde bir esnaf yâda bir köylü diye düşündüm ama bu teveccühte neyin nesiydi. Herkesle bir bir sarıldı ve bende sarıldım. Meğersem bir yazarmış kendisi ama bize yazarlar hep erişilmez kimselerdir diye öğretmişlerdi. Oysa Bahattin abi bir baba gibi bir abi gibiydi. Öyle ki sanki yıllardır tanıyormuşçasına bağrına bastı daha ilk tanışmamızda beni.

Sonra zamanla tanıdım Bahattin abimi tanıdıkça sevdim sevdikçe tanıdım.

Anladım neden bu kadar teveccüh gördüğünü. O görüntüsünün altında gizlediği devi görmek için meğersem tanımak lazımmış onu.

Bahattin abi deyince aklıma hep bir seyyah gelir, dünya da mülkü olmayan dünyayla da işi olmayan bir seyyah. Hergün bir başka ülkede hergün bir başka hayrın peşinde ve hep şehadetin izinde.

Bir abimiz der ki hep; “ Başka cemaatlerin hocaları alimleri varsa bizim de Bahattin’imiz var”

Ve Afgan komutanın dediği gibi “Türkiyeli Müslümanlar Bahattin Yıldız gibi bir değere sahip oldukları için iftihar etmeliler.”

Ve bugün biz diyoruz ki; Allah şahittir ki bizim de Bahattin abimiz gibi bir şehidimiz var ve biz iftihar ediyoruz böyle bir değere sahip olduğumuz için.

Afganistan’dan dönmek çok zoruma gidiyor derdi her Afganistan dönüşünde. Yıllardır marşlarımıza konu olan, Mücahitlerin ve Bahattin abimizin kanlarıyla suladıkları, zaferleriyle süsledikleri Hindikuş dağları yıllarca özlemini duyduğu şehadete kavuştuğu mekan oldu. Binlerce şehidiyle bir zafer abidesi olan Hindikuş artık daha bir mukaddes hüzünle dolu gönüllerimizde.

Hz Peygamber (SAV) bir hadisinde şöyle buyuruyor:  
                            “Nasıl yaşarsanız öyle ölürsünüz, nasıl ölürseniz öyle diriltilirsiniz”

Şahit olarak yaşadı Bahattin abim ve şehit olarak vefat etti inşallah.

Hep bir yerlerdeydi Bahattin abimiz; bir gün Afganistan’da bir gün Pakistan’da bir gün Keşmir’de bir gün Bosna’da, İran’da, Almanya’da, İzmir’de, Erzurum’da… ama hep müslümanlarlaydı. Hep özletirdi kendisini. Özlemimizin had safhaya ulaştığı bir anda haber alırdık ki Bahattin abimiz gelmiş. Hemen bir halka kurardık etrafında ve hasret giderirdik. Bahattin abimiz yine gitti bir gidişle ama bu kez dönmemek üzere gitti. Hep Müslümanlarla beraberdi yaşamında ve artık sahabelerle peygamberlerle ve inanıyoruz ki şehitlerin seyidi Hz Hamza ile beraberler ve Hz Peygamberin etrafında halka olmuşlar O’nunla hasret gideriyorlar.

Filistinde bir kişi şehit olduğunda şehidin ailesine başın sağ olsun denmezmiş Allah mübarek etsin denirmiş.

Rabbim Bahattin abimizin şehadetini mübarek etsin. Amin.

Yeğenin / kardeşin Abdullah Özdemircan