Taner Taştekin

Mütevâzı, Müstakim ve Mücâhid: Bahattin Yıldız

Baharın kendini çok güçlü hissettirdiği günlerden geçiyoruz. İnsanın içinde bir coşku beliriyor böyle zamanlarda. Tabiatın uyanışındaki görkem bir zindelik sunuyor bize. Hatıra, hayal ve gerçeğin anlık yankıları ile zihnimiz ve kalbimiz halden hale giriyor. İnsanın öğrenmesi bitmiyor. Vardığımızı her menzilde bekleyen şey yine sorular ve yeni sorular. İnsana dair en kuvvetli izahlardan biri olsa gerek “Bir damla kan ve bin endişe”.

Taner TAŞTEKİN, Fikri CUMHUR'un Bir Yiğit Gurbete Gitse Gör Başına Neler Gelir şiirini okuyor

İnsan olmanın ve insan kalmanın bir hayli zor olduğu zamanlardan geçtik, geçiyoruz. İnsan böyle zamanlarda tutunacak bir dal, yürüyecek düzgün bir yol ve umutlanacak dost arıyor. İddiaların anlamsızlaştığı, temel mevzuların ihmal edildiği ve mücadele azminin kırıldığı vakitler bu arayış daha belirgin ve daha yakıcı…

İsmet Özel’in basit kavramına yaptığı tanım benim için kuvvetli bir açıklama mahiyetinde. “Basit: İçine bir şey karışmamış olan.” Bu karmaşık gibi görünen sorunların aşılmasında ve bir örnek şahsiyet ortaya konulmasında benim Bahattin Ağabey’de gördüğüm şey onun meseleyi basitleştirmesidir. Zira benim gibi kafası ve kalbi karışıklar için müşkül olan mevzular onun için gayet basit idi. Dünyanın ayartıcı unsurlarını kalbine koymamış ve hayatı anlama, anlamlandırma ve açıklama bahsinde referansları net olmak gibi güçlü bir tarafı vardı Bahattin Ağabey’in. Onun müstakim hayat yürüyüşünü öykünülen bir menkıbeye çevirmesinde; inandığı değerleri hayata taşıması, bu uğurda mücadele etmesi ve en önemlisi bu değerleri en güzel biçimde temsil etmek için titizlik göstermesi vardı. Hakikatten bir milim şaşmadan yaşamak hayatın ana konusu idi onda. Temiz bir zihin, temiz bir kalp ve nezih bir yaşantı. Bahattin Ağabey’de sevdiğimiz şey buydu.

Modern insan kendisini kartvizitler, unvanlar ve toplumsal statüler ile telif etme sevdasından vazgeçmiş değil. Mülkün yegâne sahibi tarafından nasibimize düşenler bizim imtihanımızdı hani. Bir de kendi çabamıza bağlı olmadan bize ikram edilen zekâmız, boyumuz ve soyumuz. Üstünlüğün takvada olduğu hakikati bir yanda dururken kardeşlik hukukuna ihtiyaç duyduğumuz zamanları yaşadık. “Dava” dediğimiz mecraya ömrünü adamış, bir nesle ağabeylik etmiş, sayısız hayır işinin içinde terlemiş birisi olarak onda bildiğimiz şu marazların hiçbiri yoktu. Asla rütbeli bir ağabey gibi olmadı, Allah’a (c.c) ve İslâm’a adadığı yıllarını hiçbir şeye tahvil etmedi. Yola çıktığında ne kadar yalın ve samimi idiyse zirveye vardığında bir o kadar yalın, samimi ve kendi halinde idi. Onun merak uyandıran macerası belki belgesellik bir konu, fakat Bahattin Yıldız bunu sadece Allah’a (c.c) göstermeyi tercih etti. Derin bir tevazu nehri gibi içimizde akmasının sebebi budur.

Hasan Aycın Bahattin Abi için; “İlmihallerden bile çıkartılmış olan cihadı, hayata taşıyan adam.” demişti bir sohbetimizde. Hakikate olan sadâkatini tevazu üzere sürdüren bu güzel insan, iftihar tablosuna dönüşen yaşamından mücadeleyi hiç eksik etmedi. Dostları ile ünsiyeti devam ettirmek için mücadele etti, kardeşler arasında ilişkiler diri kalsın diye mücadele etti. Okuyan, düşünen, iman eden, amel eden bir kuşağın devamı için mücadele etti. Ekmeğini kazanmak için mücadele etti. İnşa ettiği onurlu yaşamını temiz ve pak sürdürmek için mücadele etti. Mücadeleyi bir gençlik eylemi olarak görmediğinden kemâle ermiş yaşında dünyanın her yerinde merhamet medeniyetinin bir eri olarak vazifesini yaptı.

Taner TAŞTEKİN
Ankara

Bu yazı bahattinyildiz.com için kaleme alınmıştır. Yayın tarihi: 07.05.2021