Mehmet Akif VURAL

Avusturya-Viyana

Namaz kılmaya yeni başlamıştım. Çalıştığım iş yerine yakın bir cami vardı, camiye vakit namazları için her gün olmasa da gidiyordum, akşam namazını eda etmek için gitmiştim. Cami hocası panoramaya hadis, tefsirle ilgili okumamız için yazılar paylaşmıştı ve okumaya gitmiştim. O an gözüme  bir resim takılmıştı,  bir adam dağa çıkmış ve kendi yazdığı yazıları vardı. Önce kendi kendime sordum, “Bu adam kim?” diye, fazla önemsemeden geçtim tabi. 

Bir zaman sonra camide yine namaz vaktini eda etmek için camideydim,  tesadüften caminin başkanıyla, Kemal amcamla, sohbet ederken ona sordum. “Bahattin Yıldız kim ve sizin için önemli biri mi?” diye sorduğumda, o da evet, o bizim için çok değerli bir abimizdi, o yetimlerin babasıydı.  Kısaca hayatını anlatmıştı. Rahmetli olmadan önce birlikte yaptığı yardım çalışmalarını, birikimlerini anlatmıştı. Gençlere çok önem veren, onların dertleriyle dertlenen, gençleri okumaları için tüm gayretiyle çaba sarf etmesi ve dahası sonra bende Bahattin Yıldız’a karşı bir yakınlık hissi yarattı, onu tanımayı çok isterdim ama nasip olmadı.

Sene 2014 Nisan ayıydı, ilk defa kamp için yola çıkmıştım. Kemal Altıntaş amcamla kampın senelerdir Bahattin Yıldızın vasıtasıyla yapıldığını öğrendim, vefat etmeden önce kendisi de hep orda olurmuş. Almanya ve Avusturya’da ki dostlarıyla beraber olurmuş. Kamp bölgesine geldiğimizde  neşeli bir o kadar da duygusal bir ortamla karşılaştım, baştan nedenini bilmiyordum tabi. Ertesi gün sabah   namazından sonra ders için salona gitmiştim. Derslerin arasında rahmetli Bahattin Yıldız’ın ismi geçiyordu,  onun ismi anıldığında herkesin yüzünde bir hüzün, bir ağlamalar görüyordum. Kendi kendime düşündüm, “Bir insan arkasından bu kadar güzellik, bu kadar vefalı dostlar bırakır mı?” diye, demek ki oluyormuş. Halen onun bıraktığı  güzel işlerin izinden yürüyen insanların olması da  ayrı bir güzellik.

Sene 2017,  yine kamp haftası gelmişti  İzmir’den  Selami ve Faruk ağabeyler gelmişti. Onlarla tanıştım, onların gençlik zamanlarında Bahattin Yıldızla anılarını, birikimlerini birlikte yaptığı gençlik çalışmalarını dinlemiştim beni çok etkilemişti. Kamptan bir ay sonra Faruk ağabey bana Bahattin Yıldız’ın kendi yazdığı  eserlerini göndermişti. Karda Ayak İzleri, Güllerin Vedası,  Cihat Günlüğü, Kar Çiçeği  hepsini okumaya başladım. Eserlerin,  okuduğum bölümlerinden de kendime hep ders çıkardım. Son olarak da şunu eklemek isterim. Üç dört sene önce düşünce, fikir görüşüm, hayata bakış açım hep aynıydı; ama ne zaman Bahattin Yıldız’ı tanıdım, onun hayatını, onun dostlarını, Aslanlarını tanıdım hayata bakış açım bana manevi yönden hep olumlu  yansıdı. Onunla aynı karede bir resmimin, bir anımın, bir hikâyemin olmamasından dolayı şuan bile çok üzgünüm. Eğer  olsaydı, bana vereceği manevi değeri hiç düşünemiyorum bile.  Rabbim mekanını cennet eylesin. 

Mehmet Akif Vural
12.01.2021 Viyana 

Bu yazı bahattinyildiz.com için kaleme alınmıştır. Yayın tarihi: 05.02.2020